Jakże wielki jesteś, Panie. Jakże godzien, by Cię sławić. Wspaniała Twoja moc. Mądrości Twojej nikt nie zmierzy. Pragnie Cię sławić człowiek, cząsteczka tego, co stworzyłeś. On dźwiga swą śmiertelną dolę, świadectwo grzechu, znak wyraźny, że pysznym się sprzeciwiasz, Boże. A jednak sławić Ciebie pragnie ta cząstka świata, któryś stworzył. Ty sprawiasz sam, że sławić Cię jest błogo. Stworzyłeś nas bowiem jako skierowanych ku Tobie. I niespokojne jest serce nasze, dopóki w Tobie nie spocznie. (św. Augustyn, Wyznania, księga I)
(Castel Gandolfo [...]
Powiedział mi Pan: Wstępuj często do czyśćca, bo tam cię potrzebują. Rozumiem, o Jezu mój, znaczenie tych słów, które mówisz do mnie, ale pozwól mi wpierw wstąpić do skarbca miłosierdzia Twego (św. Faustyna, Dzienniczek, cytat 1738).
Z Dzienniczka siostry Faustyny: "Milcz, kiedy Twojej prawdy uznać nie chcą, bo wtedy wymowniej mówisz" "(...) kiedy Ci się zdaje, że cierpienie przechodzi Twe siły, patrz w rany moje (...)"
„(…) A kiedy ci się zdaje, że cierpienie przechodzi siły twoje, patrz w rany Moje (…)” (por. św. Faustyna, Dzienniczek 1184)