Powiedział mi Pan: Wstępuj często do czyśćca, bo tam cię potrzebują. Rozumiem, o Jezu mój, znaczenie tych słów, które mówisz do mnie, ale pozwól mi wpierw wstąpić do skarbca miłosierdzia Twego (św. Faustyna, Dzienniczek, cytat 1738).

Wyzute z ludzkich ciał

Na poły żyjące na poły umarłe

zawieszone pomiędzy

-ziemią a niebem-

-śmiercią a zmartwychwstaniem-

jak palta ściśnięte w tłumie

w mglistych przestworzach świata

Kaptury ich głów opadłe na piersi

szaro – czarne ich suknie straciły swój blask

Ołowiane dusze!

Niewybielone w Krwi Baranka

O twarzach pełnych zgryzoty

Grzech pokrył ich piękno swą brzydotą

aż do utraty człowieczych rysów

Jedynie zapadnięte oczodoły

wzrok bez wyrazu

i wykrzywione z bólu usta

świadczą o głębi ich na wskroś ludzkiego cierpienia

Czyśćcowe dusze!

Jak bardzo pragniecie dziś Boga

czystości szat i jej bieli!

I jak bardzo ciążycie ku ziemi!

Tkwicie tak nieruchomo w ciasnocie udręki

nie mogąc wznieść się do nieba

Jakże brakuje Wam nasycenia się Światłem

Światło Chrystusa nadałoby Wam lekkość bytu

I pozwoliłoby Wam wznieść się do Nieba!

Nie widać końca Waszej męki…

Nic już dla siebie uczynić nie możecie

Jedynie modlitwa ziemian jest Waszym ratunkiem,

by serca Wasze otworzyć na zbawczy ogień miłości Pana!