Wsłuchując się w losy Jeremiasza, zwłaszcza dziś, gdy zostaje skazany na śmierć za to, że głosząc miłość Boga kierował się przede wszystkim dobrem człowieka, jestem zbudowana jego wiarą, a zwłaszcza posłuszeństwem i ufnością. Księga tegoż proroka była dla mnie zawsze bardzo trudna, choć już wcześniej słyszałam (czytałam) o jej kunszcie i wyborności. Czytając ją jakiś czas temu nie doznałam takich odczuć, a wręcz przeciwnie. Byłam nią bardzo zmęczona, zwłaszcza wielością gróźb i karania Bożego.
Dziś w Liturgii czytamy Pawłowy hymn o miłości. Kiedyś na rekolekcjach był ich myślą przewodnią. I choć nie pamiętam słów, które do nas kierował rekolekcjonista, pozostało we mnie uczucie ciepła, pokoju, które powraca, gdy wsłuchuję się po raz kolejny w te słowa, gdy czytam je któryś już tam raz w moim życiu (co drugi czwartek pojawia się ten hymn w Nieszporach). I chyba tak samo jest z czytaniem innych fragmentów Pisma Świętego. Nie muszę rozumieć, pamiętać wszystkich słów (Maryja też nie wszystko rozumiała), by Bóg oddziaływał przez nie. Hymn o miłości stał się tematem wielu utworów muzycznych. Kilka z nich tu zamieszczam....
