A Matka Jego chowała wiernie te wspomnienia w swym sercu Łk 2

 

Jakie wspomnienia zachowuję w moim sercu? Czy może ciągle, na okrągło wałkuję zranienia, krzywdy, jakich doznałam? Skupiam się na słabościach, zwłaszcza innych ludzi? Pielęgnuję z pieczołowitością wszystkie momenty swoich sukcesów, pławię się w usłyszanych pod moim adresem pochwałach? Wyszukuję momentów, w których poczułam się wartościowa i lepsza od innych?

Jeśli tak, to czy wystarczy w nim miejsca na wszystkie chwile, w których czułam bliskość Boga, gdy dawał się poczuć, umacniał mnie, wysłuchiwał moich próśb? Czy pielęgnuję w sobie wszystkie ciepłe relacje, doświadczenia życzliwości i otwartości, szczerych i szlachetnych ludzi?