W dyskusji o tym, czy diabeł jest nudny, czy nie, wyszedł problem miesięcznika Egzorcysta. Pierwszy jego numer przeczytałam z zapartym tchem. Kolejne z różnym zaangażowaniem. Były teksty (pojedyncze, dla mnie były to dwa wywiady z księżmi egzorcystami) kontrowersyjne, co do których miałam wątpliwości, czy powinny się takie, a nie inne słowa w nich ukazać.

To jednak było w pierwszych numerach (chyba w 2 i 3). Ponieważ zaprenumerowałam to czasopismo, czytam je dość dokładnie. Każdy numer poświęcony jest jakiemuś zagrożeniu. Po dyskusji pod tekstem o nudnym diable, ukazał się dziś na głównej stronie portalu artykuł z udziałem księdza egzorcysty Michała Olszewskego. Pewno nieprzypadkowo. Ostatecznie to potwierdza, że takie materiały są dostępne w mediach.

Wywiad z tym samym kapłanem znajduje się również w aktualnym numerze Egzorcysty i to bynajmniej nie o egzorcyzmach, czy opętaniach, ale o zagrożeniu jakie niesie ze sobą sztuka walki zwana taekwondo. Uprawiał ją w młodości i odnosił wielkie sukcesy na szczeblu krajowym. Jednak dopiero po święceniach kapłańskich dowiedział się, że ukłon w stronę znaku ying yang jest bałwochwalstwem. Przestał wchodzić na matę. A gdyby nie został kapłanem? Jednak przez całe lata studiów nie dotarł do żadnego materiału, który by go ostrzegł. Czyż więc naprawdę jest ich w mediach aż tak dużo, jak twierdzi autorka? Po dwóch latach kapłaństwa został mianowany na egzorcystę i posługuje już jako egzorcysta od dwóch lat.

Jednym z argumentów przeciw temu miesięczniku wysuwany przez autorkę tekstu był, że tego rodzaju materiału jest wiele w naszych mediach. Owszem, co jednak nie znaczy, że jeden więcej nie może się pojawić. Nie widzę powodu, by znalazło się jedno konretne źródło, gdzie można się o zagrożeniach duchowych dowiedzieć.

Kolejnym, że trzeba wgłębiać się w treści związane z Bogiem, a nie diabłem. Z czym w całości się zgadzam, dlatego czytam Egzorcystę, bo tych treści tu właśnie jest bardzo dużo. Zacytuję, choćby dziś przeczytany tekst o s. Leoni :

„Wiedza nigdy nie może być przeszkodą w zjednoczeniu z Bogiem, bowiem poza nią kryje się Bóg-Stwórca, który stwarza zarówno umysły szukające wiedzy, jak i to, co może je zaspokoić. Wielkie umysły znajdą odpoczynek przy maleńkim Jezusie. (…)

Na drodze życia duchowego wzajemne oddanie się człowieka i Jezusa prowadzi do doświadczenia mocy działania Bożego w duszy. Poprzez wzajemne oddanie się pogłębia się relacja miłości, wyrażającej się we wzajemnej wyłączności i przynależności. (…)

Systematyczne i bezkompromisowe ofiarowywanie się Bogu jest procesem, który zmierza do przejęcia przez Niego w posiadanie osoby ludzkiej i wypełnienie jej duszy obecnością Bożą.” Egzorcysta nr 8/2013, s.32-33

To miesięcznik, który wskazuje na zagrożenia duchowe, jakie na nas czyhają, o jakie zupełnie nieświadomie się ocieramy, może nawet w nie bezwiednie wchodzimy. Są tu liczne świadectwa ludzi, którzy pałali się jakąś działalnością, nie wiedząc, że jest groźna, że dotyka świata ezoterycznego, demonicznego lub bałwochwalczego. Wszystkie kończą się tym, że to Jezus, sakramenty i Kościół wspomógł ich w wychodzeniu nieraz z ciężkich powikłań, niekoniecznie określanych mianem opętania, czy zniewolenia duchowego.

Dlatego uważam, że krytykując publicznie na portalu katolickim czasopismo, które nas ostrzega przed niebezpieczeństwem może okazać się ze szkodą dla tych, dla których mogło by stać się ono bardzo pomocne.

Zgadzam się z tym, że życie sakramentami, blisko Boga, codziennymi praktykami religijnymi sprawia, że mogę się czuć bezpieczna. Na to również wskazują artykuły tutaj zawarte. Wiem jednak, że diabeł jest bardzo inteligentny i może zadziałać ze strony, z której się zupełnie nie spodziewam, przez moją słabość, wadę, przez innych ludzi.

Żyję pomiędzy ludźmi, którzy mogą nie mieć takiej świadomości, dlatego chciałabym wiedzieć, jak można im pomóc, czy też, że ocierają się o jakieś niebezpieczeństwo. A tę wiedzę daje mi m.in. to czasopismo.