"Czasami im zazdroszczę - na szczęście to mija."

 

Szukając wczoraj prezentu, pomyślałam, że znajdę coś w empiku. No i jak zwykle bywa w takich sytuacjach, nie umiejąc zadecydować, postanowiłam kupić kartę prezentową. Pomyślałam – a  niech solenizant sam dokona wyboru. Przy tej okazji zaszalałam nieco zaopatrując się w najnowszą płytę L.Cohena, biografię św. Faustyny autorstwa E.Czaczkowskiej, no i najnowszy tomik wierszy W.Szymborskiej „Wystarczy”.

Wśród tych kilku wierszy zmarłej niedawno poetki, najbardziej (na dzień dzisiejszy – wszak to się czasami zmienia) przypadł mi do gustu właśnie ten, który opublikowała GW. Tym samym więc, powołując się na ich stronę nie naruszę prawa autorskiego. Nie jakobym czytała tę gazetę, ale gdy wklepałam w Google pierwsze słowa wiersza, znalazłam je na ich stronie ;o)) A wiersz oddaje moje doświadczenia z ludźmi i zgadzam się w pełni z tym, że są tacy ludzie i że spotykam ich na swej drodze czasem… i chyba nie chciałabym do nich należeć, choć marzę o tym, bym umiała sobie życie poukładać. Niestety, mam coraz więcej wątpliwości, niż pewności co do niego...

 

Są tacy, którzy

Są tacy, którzy sprawniej wykonują życie.
Mają w sobie i wokół siebie porządek.
Na wszystko sposób i słuszną odpowiedź.

Odgadują od razu kto kogo, kto z kim,
w jakim celu, którędy.

Przybijają pieczątki do jedynych prawd,
wrzucają do niszczarek fakty niepotrzebne,
a osoby nieznane
do z góry przeznaczonych im segregatorów.

Myślą tyle, co warto,
ani chwilę dłużej,
bo za tą chwilą czai się wątpliwość.

A kiedy z bytu dostaną zwolnienie,
opuszczają placówkę
wskazanymi drzwiami.

Czasami im zazdroszczę
- na szczęście to mija.
(źródło)

 

I myślę wraz z poetką - tak, na szczęście to mija….