Trzymała małą torebeczkę w kształcie serduszka przez całą religię w ręku. Po skończonej lekcji sześcioletnia Patrycja podeszła do mnie i powiedziała:

- Mam coś dla pani.

Otwierając torebeczkę, dodała:

- Dam pani połowę.

I wyciągnęła różnokolorowe kartoniki w kształcie kółek i kwadratów.

- To dla pani – i wręczyła mi kilka kwadracików i dwa kółka.

- W takim razie powieszę je na ścianie, przy komputerze i za każdym razem, gdy na nie popatrzę, pomyślę o tobie, Patrycjo – odpowiedziałam.

Mała ucieszyła się.

Pomyślałam, że to najcudowniejsze chwile w mojej pracy.

Wiele lat temu, wtedy siedmioletnia Agnieszka, w podobny sposób sprezentowała mi małe serduszko, naklejkę, które do dziś wisi u mnie na lampie. Za każdym razem, gdy na nie spojrzę, przypominam sobie małą dziewczynkę, dziś już zapewne dorosłą, która być może mnie już nie pamięta. Wtedy jednak chciała mi zrobić przyjemność i nawet nie wie, jak wielką była ona dla mnie wtedy … Sporo smutnych sytuacji koiło spojrzenie na małe złoto-czerwone serduszko. Ktoś kiedyś o mnie pamiętał, ktoś chciał mi zrobić przyjemność, bo w tym momencie to było dla niego ważne…