Taka jedna myśl po wczorajszych Roratach…

Świat poszukuje dziś charyzmatyków, poszukują ich także ludzie wierzący, ciągle niezadowoleni z tego, co im się oferuje. Rzeczywiście bywa różnie, ale nie zawsze wynika to ze złej woli, a często z przeciętnych uzdolnień. Porównujemy, oczekujemy i kręcimy nosem. Sami nierzetelni w swoich obowiązkach rościmy sobie prawo do żądania solidności od innych…

A przecież wystarczy być wiernym swojemu powołaniu. Z całą ofiarnością wypełniać swoje obowiązki, aniżeli być showmanem. Tak, wolę gdy duszpasterz troszczy się o to, by nigdy nie zabrakło Jezusa w tabernakulum i w konfesjonale, niż  miałby mnie powalić nieprzeciętnym pomysłem duszpasterskim…

To zresztą dotyczy i innych powołań – mojego również…