„Większość ludzi uzależnia wartość własnej osoby od użyteczności i opinii innych. Tymczasem człowiekowi potrzebna jest tylko jedna płaszczyzna do zbudowania przekonania, że jest kimś wartościowym – miłość. (… ) Każdy człowiek musi wybrać między użytecznością i opinią innych, a miłością – gdy zaczyna budować swoje życie!”

A. Pelanowski „ Wolni od niemocy” s. 200

Z własnego doświadczenia (myślę, że minionego już) wiem, że tak bywa, iż człowiek mierzy swoją wartość tym, jak inni go odbierają i postrzegają. I czasem potrafi zdołować zignorowana (w naszym mniemaniu) przez kogoś nasza wypowiedź, np. na forum, na gg. A czasem, gdy ktoś zareaguje, wprawić w dobre samopoczucie. I od razu myślimy, że jesteśmy wartościowi, bo łudzimy się tym, że dla kogoś jesteśmy ważni, jedyni, a tym samym lepsi od innych. Bywa, że sprawdzanie swojej wartości odbywa się na podłożu nieczystych relacji… czyli swoją wartość mierzy się atrakcyjnością jako kobiety, czy też mężczyzny, a te prowokują rozmowy z podtekstami oddziaływającymi na tę sferę… zawsze mnie brzydziły takie rozmowy, żarty…

Dlatego bywa iż karmimy się ochłapami ludzkiego zainteresowania sobą, czasem go wręcz prowokujemy, byle tylko wmówić sobie, że jesteśmy kimś wartościowym. Jakże to błędne myślenie, jakiż fałsz i iluzja…

A tak mało raduje nas to, iż dla Boga jesteśmy ważni i jedyni, że kocha nas, jak jedynaków i faworytów… ale, by to zrozumieć czasem potrzeba doświadczyć samotności...

„Samotność jest dana dla odkrycia tego, co dla Adama było rajem – dla odkrycia obecności Boga! Dopiero kiedy obecność Boga jest dla ciebie rajem, Bóg może zaryzykować dla ciebie przebywanie w tym raju z innymi osobami. Bez tego odkrycia, drugi człowiek może być dla ciebie początkiem piekła, ponieważ on ciebie ubóstwi, albo ty jego. Gdy własna użyteczność dla innych staje się najważniejszym celem życiowym, a drugi człowiek postrzegany jako pełnia życia, konieczną rzeczą jest przejść przez pustkę, przez samotność, aby uwolnić się od idoli!”

A. Pelanowski „ Wolni od niemocy” s. 188