Dziwne jest to, iż zło, które dostrzegamy u innych,

często rozkwita w naszej duszy.

Sobie wybaczamy tak łatwo,

wyszukując u innych przyczyn naszych upadków i cierpień.

Dlaczego własne wady tak trudno zauważyć,

podczas gdy u innych rzucają się od razu w oczy?

Wygląda to tak, jakby to, co złe u nas, wyciągało to samo zło u innych.

Zło rozmnaża się jak dokuczliwy wirus.

Krzyk wzmaga wrzask,

złość rozpętuje nienawiść,

małe kłamstwo rozrasta się w oszustwo.

Czasem możesz przerwać ten łańcuch.

Na krzyk odpowiedz milczeniem,

na złość - miłością...

na kłamstwo - prawdą...

Niech zło wróci tam, skąd wyszło, nie przekazuj go dalej.

Oczekujemy tolerancji od innych,

tymczasem sami każdy błąd drugiego człowieka

określamy często mocnymi słowami.

Dopiero kiedy dostrzeżemy, jak wiele w nas słabości,

godzimy się z niedostatkami naszego charakteru.

W miejsce gniewu i zjadliwości pojawi się współczucie

i mała kropla smutku - wszyscy jesteśmy tylko ludźmi.

(Antonio Peregrino)