Do czego "lgnie moja dusza"?

Czytam fragment Psalmu 24

Kto wstąpi na górę Pana,
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca,
którego dusza nie lgnęła do marności.

Nieskalane ręce, czyste serce... Może jeszcze trzeba by dodać, by i język prawy... No, choć może jak kto ma czyste serce, to i na język nie cisną mu się plugastwa...

Ale mnie najbardziej uderza dziś to stwierdzenie o duszy lgnącej (nie mającej lgnąć) ku marnościom... No bo czyż nie w duszy człowieka wszystko się rozpoczyna? I to co dobre, i to co złe. Najistotniejsze jest co kocham, co dla mnie ważne. I najczęściej (zawsze chyba jednak nie) to ta właśnie hierarchia wartości kieruje moimi czynami...

Obym miał czyste serce, nieskalane ręce. I oby moja dusza ku marnościom nie lgnęła...