To z dzisiejszego pierwszego czytania.

Piękne jest. I prawdziwe. Trudne do przyjęcia, ale piękne i prawdziwe...

Synu, jeżeli masz zamiar służyć Panu,
przygotuj swą duszę na doświadczenie!

Zachowaj spokój serca i bądź cierpliwy,
a nie trać równowagi w czasie utrapienia!
Przylgnij do Niego, a nie odstępuj,
abyś był wywyższony w twoim dniu ostatnim.

Przyjmij wszystko, co przyjdzie na ciebie,
a w zmiennych losach utrapienia bądź wytrzymały!
Bo w ogniu doświadcza się złoto,
a ludzi miłych Bogu - w piecu utrapienia.

Bądź Mu wierny, a On zajmie się tobą,
prostuj swe drogi i Jemu zaufaj!

Ciekawe, czy Syrach przeżywał coś takiego. Nie wiem...  Wiem, że w doświadczeniu trudno zachować spokój serca, być cierpliwym, nie tracić równowagi. Trudno być w ogniu doświadczenia złotem czy nawet srebrem. Często okazuje się, że jest się tylko słomą, że nie przeszło się próby, że nie zdało egzaminu... Marny chrześcijanin, nie ufający Bogu, chcący, żeby wszystko było jak on sam chce. Burzy się, buntuje,  żąda cudu... Czekać? Jak długo można? Jeszcze trzy lata? Cztery? Na razie mija właśnie czternaście... I jest coraz trudniej... Widać egzamin ciągle nie zdany.