To jednak nie jest tydzień zwykły. Taki jednak inny....

Co w tym tygodniu jest najbardziej fascynujące? Liturgia. A w niej czytania. Zwłaszcza ta bardzo dłga narracja Wielkiego Piątku...

Ten cały tydzień w sumie jest jedną wielka narracją. Wszystko biegnie na tyle szybko, że nie ma czasu na dłuzej się zatrzymac i kontemplować. Ale może to dobrze. Bo nie ma czasu na rozlazłość. Jest marsz. W rytmie drogi Jezusa. Drogi na krzyż. Ale i zmartwychwstania...

Takie w sumie jest tez nasze życie. Jest marszem, w którym nie bardzo mamy czas na wszystko, nad czym warto by się zatrzymać. Nad przyjaźniami, znajomościami...  Z tą wielką nadzieja, że kiedy marsz się skonczy w stojącym w miejscu czasie będzie już czas na wszystko ;)