Byłam dziś nieszczęśliwa bo jak przystało na porządnego studenta uważam, że studia mnie tylko ograniczają, a już wielkim nietaktem uczelni jest zmuszanie mnie na przychodzenie na jeden blok zajęć w piątek, jak to piątek już należy do weekendu i powinien być wolny od wszelkiej pracy ;) Taka uniezadowolniona wylądowałam wietrznym (jak to nad morzem wiosną) porankiem na elektronice. Ostatnie laboratorium z tego przedmiotu skończyło się kontuzją mojego kolegi, a dokładniej odciskami na rękach od próby zmuszenia generatora do podania żądanego napięcia dlatego dziś wymusiłam lekko na wykładowcy stanowisko spawalnicze... tfu! lutownicze. Mieliśmy do zlutowania prosty układ (3 diody, 2 oporniki) , potem przeprowadzenie kilku pomiarów i określenie na tej podstawie co to za cudo udało nam się wyprodukować.

Próbowałam właśnie "przykleić" oporną diodę do płytki, kiedy dostałam smsa. Po wygranej niełatwej walce z tym paskudztwem postanowiłam przeczytać co też mój Friend mi przysłał, a tam na końcu: "A Tobie jeszcze zalecam dzisiejszy psalm międzylekcyjny :)". Podrapałam się po głowie zastanawiając się co to ja dziś słyszałam między ekspresowymi czytaniami, wzięłam kolejną diodę no i... zaczęłam sobie mruczeć pod nosem: "«Pan moim światłem i zbawieniem moim»... po cóż mi żarówka?!" aż tu nagle spostrzegłam, że przy mnie wykładowca stoi.

Na szczęście mruczałam wystarczająco cicho :] I naprawdę cieszę się, że nie skojarzyło mi się z dopowiedzeniem "po cóż mi ta dioda?!" bo nie wiem czy zaliczyłabym to laboratorium. Ach... cóż informatycy to dziwne zwierzęta :} Nota bene Friend ma wyczucie czasu :D

A! i udało mi się złapać opiekuna roku, po konsultacjach doszliśmy do wniosku, że jednak idę na inżynierię systemów informatycznych, a pracę inżynierską będę pisać pod jego skrzydłami. Sprawa równoczesnego robienie dwóch specjalności dalej pozostaje otwarta, mam jeszcze semestr na zastanowienie się, czy też bardziej zrobienie kalkulacji na jak drogie (pod każdym względem) studia mnie stać.