Dziś Psalm 145.

Czytam w tym psalmie o nadziei:

Pan podtrzymuje wszystkich, którzy upadają,
i podnosi wszystkich zgnębionych.

Chyba nie chodzi o grzech. Raczej, że upadają w życiu. Życie się im komplikuje, nie wychodzi im, plany się walą. Stąd są zgnębieni.

Zaskoczyła mnie dziś papieska katecheza. Mówił o strapieniu, o smutku. Coś zupełnie innego niż to co słyszałem dobrych już kilka lat temu, gdy liczyła się tylko radość. Dobrze, ze to zauważył. Że będąc człowiekiem wiernym Bogu można przechodzić przez ciemna dolinę. I że Bóg takich ludzi nie opuszcza. Jest z nimi chyba nawet bardiej niż z tymi, którzy codziennie mają mnóstwo powodów do śmiechu...