Dobrze dla mnie, ze zostałem poniżony

Psalm, który dzisiaj słyszę w liturgii jest pochwałą dobrego i sprawiedoiwego prawa. Pochwałą płynącą  z ust tego, który to prawo własnie złamał, a teraz zaczyna rozumieć swój błąd; rozumie, że Bóg ma zawsze rację. I nie jest to stwierdzenie pochlebcy, ktory chce coś od Boga w zamian otrzymać, ale przekonanie serca....

Szczególnie moją uwagę zwracają słowa:

Dobrze to dla mnie, że mnie poniżyłeś,
bym się nauczył Twoich ustaw.

Widać, że to złamanie prawa Bożego spotkalo się w życiu psalmisty z jakimiś przykrymi konsekwecjami...

Tak bywa i naszym życiu. Zrobimy coś złego, głupiego. I wszystko byłoby OK, niczego byśmy nie zmieniali gdyby nie to, że sprawa wyszła na jaw, że w ludzkich oczach zostaliśmy poniżeni. To sprawiło, żeśmy zmądrzeli....

A chodzić może nie o jakieś wielce wstydliwe sprawy, ale coś, czego zazwyczaj nikt się nie wstydzi: pychę. Dopiero poniżona pycha sprawia, ze człowiek zaczyna sie wstydzić. CVhoć nie zawsze. W wielu wypadkach poniżona pycha sprawia, że człowiek brnie jeszcze dalej i staje się grożny. No ale są i tacy, ktorych to poniżenie prowadzi ku dobru pokory....

Obym do tych drugich należał. Pycha... To takie małe, płaskie i głupie...