Człowiek to dziwna istota.

Czytam w Psalmie 78:

Gdy ich zabijał, wtedy Go szukali,
nawróceni garnęli się do Boga.
Przypominali sobie, że Bóg jest ich opoką,
że Bóg najwyższy jest ich Zbawicielem.
Lecz oszukiwali Go swymi ustami
i kłamali Mu swoim językiem.
Ich serce nie było Mu wierne,
w przymierzu z Nim nie byli stali.

Skąd my to znamy? Jak trwoga to do Boga, a potem....

Co albo kto właściwie jest dla ludzi Bogiem? Jasne, każdy jest inny.. Ale... Gdy na pierwszym miejscu nie ma Boga, najczęściej zajmuję je ja sam...

Pewnie nieraz tak w życiu postąpiłem. Oby nigdy więcej.