Więcej ich niż widać...

Wczoraj i dziś pisałem o prześladowaniach. Najpierw na Wiara.pl, potem do Gościa. Akurat nie o tych krwawych, dokonywanych przez wojujących ateistów czy religijnych fundamentalistów, ale o tych drobnostkach i szykanach, z którymi wierzący, także w krajach szczycących się wolnością religijna, doświadczają na co dzień. Można zobaczyć:

https://info.wiara.pl/doc/6103374.Renesans-poganstwa

Zastanawiam się... Czy mnie kiedykolwiek takie szykany dotknęły? Właściwie nie. Jakoś zazwyczaj ludzie z którymi się stykałem moją religijność szanowali. Prawdą jednak jest, że czasem i mnie się oberwało, gdy uderzano gremialnie, we wszystkich wierzących. Czułem się jakbym był niedouczonym indoktrynatorem, kiedy oskarżano katechetów, jak płatny manipulator, gdy mówiono o mediach katolickich, że piszą co piszą bo "muszą". Dopóki to tylko gadanie, nie ma co bić na alarm....

Dziwne to wszystko. Gdy ma się poglądy podobne do tych, które miały miliony ludzi przede mną, jest się niedouczony, dziwadłem. Gdy głosi się poglądy tak niedorzeczne, ze wcześniej nikt nie odważył się ich wypowiadać publicznie, jest się światłym bohaterem. No ale co się dziwić, jeśli prawdę i słuszność próbuj się mierzyć etykietką nowoczesności. Tylko ciekaw jestem: czy ktoś kupiłby dom, który zbudował ktoś ignorujący doświadczenie poprzednich pokoleń? Albo czy kupiłby samochód z innowacyjnym, ale niesprawdzonym napędem?

No tak, od niedorzecznych poglądów niczyja miska jeszcze nie opustoszała. Ba, dodają nawet splendoru. Ale jak kurtyna opadnie, zostaną tylko byle jakie teatralne kostiumy, w których wstyd się będzie pokazać na ulicy...