... co nie znaczy, że nie lubię się ruszać. Ale między ruchem związanym z gimnastykowaniem się a ruchem związanym z inna aktywnością istnieje ogromna różnica.

Dlaczego nie lubię? Wyjaśnia to dosyć dobrze piosenka "Gimnastyka" Włodzimierza Wysockiego.

Nie bez racji i kozery
zwroty ćwicz i dwa, i cztery,
oto cała mądrość i polityka,
gdy nadzieje wszelkie prysną,
mięśnie, oraz chęci zwisną,
wtedy w sukurs przyjdzie ci gimnastyka!

Otwórz okno swe na oścież,
ćwicz przysiady - siedem, osiem,
im dumniejszy wyprost - tym korniejszy skłon,
w ciele, co ma zdrowy chuch
prawidłowy mieszka duch,
wnet polepszy ci się słuch i trafisz w ton!

Gnębi ludzi w całym świecie
wirus grypy - dziewięć, dziesięć,
chorób wszelkich ząb nas drąży w szerz i wgłąb,
Gdy miazmaty parzą łeb,
kubłem wody siły krzep,
zimny prysznic weź, aż cię przeniknie ziąb!

Bo nie pora na rozmowy
skłony ćwicz, a reszta z głowy
i ponurak wnet się z nami będzie śmiać,
komu tam za mało jeszcze,
kim niezdrowe trzęsą dreszcze
temu zaraz ostre wciry mogę dać!

Furda dżumy i cholery,
w miejscu bieg i trzy, i cztery,
gimnastyka to ozdoba - istny cud!
Po co ścigać się na bieżni?
Tu jesteśmy niezależni
i wiadomo, że nikt się nie wyrwie w przód!

I wszystko chyba jasne. Nie lubię ruchu, którego celem jest... ruch. Dla mnie ruch musi mieć sens. Nawet tak prozaiczny, jak strzelenie bramki w meczu piłki nożnej, wrzucenie piłki do kosza w koszykówce, przemieszczenie się w jeździe na rowerze, przepłynięcie na druga stronę na pływalni. Nawet spacer ma jakiś cel, choć jest włóczeniem się bez sensu. Idąc zatacza się jakiś tam krąg. W gimnastyce nie. W gimnastyce chodzi o ruch dla samego siebie. Przysiady, pompki, pedałowanie na rowerze, który donikąd nie jedzie, dźwiganie sztangi itd itp. Nawet koziołki nie mają celu. Są pokazem sprawności i nic więcej...

Dla mnie ruch musi mieć jakiś inny cel niż sam ruch. No ale widać jestem z epoki kamienia łupanego....