Poirytowany gościem, który nałogowo zakłada u nas blogi (i kilka dziennie) postanowiłem zrobić z tym porządek. Przy okazji przejrzałem też inne blogi....

Zajęło mi to dobrych kilka godzin, ale w końcu skończyłem. Z prawie 1500 blogów zostało tylko 855. Świnia jestem co? Ano nie bardzo. Część z nich stanowiły blogi, które sami użytkownicy skasowali. Usunąłem pozostałości - skórkę i nazwę. Było też parę przeoczonych wcześniej blogów reklamowych. Ale większość z tych 400 blogów stanowiły takie, które ktoś założył, a potem nie napisał w nich ani słowa. No, może czasem pisząc, że zamierza pisać. Jeśli blog zawierał choć jeden sensowny wpis, niczego nie usuwałem. Nawet tych z jednym czy dwoma wpisami, nie aktualizowanych od pięciu czy sześciu lat. Mimo to skasowałem aż tyle...

Smutne to. Przecież oprócz tych skasowanych są i takie, które ktoś zaczął prowadzić i po paru (dosłownie) wpisach przestał. Mimo czasem szumnych zapowiedzi. Dochodzę do wniosku, że jedną z głównych cech wielu z nas jest niestałość. Słomiany zapał, który nie trwa dłużej niż nastrój jednej chwili....

Ha, już rozumiem, czemu piękne idee często usychają jak liście ścięte mrozem. Tak, to pewnie też jest ta nieszczęsna niestałość...

Wierność... Piękna sprawa. Tylko zawsze się jest wtedy samotnym....