Patrzę na to, co na Bliskim Wschodzie i w Afryce wyprawiają islamiści i na to, co we wschodniej Ukrainie wyczyniają Rosjanie. I co?

Na co dzień tego nie zauważałem, bo na co dzień zwykle chodzi o drobiazgi, nad którymi łatwo przejść do porządku dziennego. Ale teraz, gdy widzę morze krzywd i kłamstwa budzą się we mnie najgorsze instynkty. A przecież nie mnie biją, nie mnie plują w twarz. Co bym zrobił, gdyby te krzywdy spotkały mnie?

Tak to czasem jest: doradzamy Rwandyjczykom, którzy przeszli przez pieklo wojny domowej, jak przebaczać krzywdy, ale sami w znacznie bardzej błahych czy odległych sprawach jesteśmy skłonni pielęgnować złość. Krzywdy, które spotykają dziś naszych braci (ze strony innych braci) to też okazja, żeby przyjrzeć się samemu sobie...