Uczniów Jezusa rozpoznawano po wzajemnej miłości. Ale chyba nie tylko...

Uczniów Chrystusa rozpoznawało się też i rozpoznaje po miłości wobec nieprzyjaciół. To przecież jedna z najbardziej charakterystycznych cech Ewangelii. Niestety, w naszych czasach zapominana. Dziś w modzie jest uderzyć. Najmocniej jak to możliwe. Z początku tłumaczy się to szachetną troską o prawdę. Tyle że z biegiem czasu zaczyna się przykładać nie dbając o prawdę. Najważniejsze staje się wdeptanie wroga w ziemię. Nawet jeśli nie ma to nic współnego z rozsądną oceną spraw. Zresztą... Napisałem w ostatnim Gościu tak:

 

Chrześcijanie muszą być inni

Byli na pasterce. W Kano, na północy Nigerii. Cieszyli się z narodzenia Księcia Pokoju. Na sprawowaną przez nich Mszę wdarli się uzbrojeni napastnicy. Zaczęli strzelać. Zginęło co najmniej sześć osób. Tylko tyle podały agencje.

To już kolejny atak na chrześcijan w tym mieście.  Najgłośniejszym echem w świecie odbił się ten z końca kwietnia 2012 roku, gdy terroryści zaatakowali akademicki kampus zabijając chrześcijan, którzy wpadli im w  ręce, ale i innych nie brakowało. W całej zaś północnej Nigerii takich ataków jest znacznie więcej. To terroryści z fundamentalistycznego islamskiego ugrupowania Boko Haram. Co można zrobić?

Odpowiedź przyniósł następnego dnia biskup innego miasta na północy Nigerii, metropolita Kaduny, abp Matthew Manoso Ndagoso. Też doświadczonego zbrodniczymi atakami. „Nie możemy uczynić naszym wrogom niczego innego, jak tylko im przebaczyć (...) Kiedy Pan Jezus dwa tysiące lat temu przyszedł na świat, doznał podobnego prześladowania i upokorzenia. Zabili Go ci, którzy mieli Go kochać, ale On im przebaczył”.

To nie jest naiwne wezwanie do biernego oczekiwania na to, co przyniesie los. To wskazanie, że chrześcijanie szukając sprawiedliwości nie mogą sięgać po narzędzie odwetu. Uczniowie Chrystusa muszą przecież lepsi od swoich wrogów. Czy to ich ocali? W kategoriach ziemskich niekoniecznie. Ale nie dając się zwyciężyć złu, a próbując zwyciężyć je dobrem ocalą trudne przesłanie Ewangelii, a sami zasłużą na wieczną nagrodę.  Ważne świadectwo w świecie, gdzie ludzie biorą się za łby z powodu znacznie mniejszych krzywd.