To dobra wiadomość: Polska pożyczy pieniądze Międzynarodowemu Funduszowi Walutowemu.

Przyzwyczailiśmy się do roli tych, którym trzeba pomagać. Najpierw była UNRA, potem pożyczki na rozwój w złotej dekadzie Gierka, potem transporty z pomocą po stanie wojennym. Gdy w pełni odzyskaliśmy niepodległość – negocjacje z Klubem Paryskim i Londyńskim i umorzenie części długów (łącznie z ekokonwersjami). Teraz to my mamy pożyczyć, by zaradzić finansowym kłopotom innych.

W pierwszym odruchu człowiek chciałby się obruszyć: jak to? Mamy dawać innym? Z jakiej racji? Samy mamy długi i sporo kłopotów! No tak, ale widać nie są one aż tak straszne, skoro stać nas na pożyczkę. Nawet jeśli nasze (naszego rządu i banku) deklaracje są na wyrost, jako bogatych widzi nas świat.

Pamiętając nędzę lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku jestem dumny. Naprawdę.