Ostatnio obejrzałem kawałek jakiegoś filmu o Jezusie. I pokazali tam scenę z "niewiernym" Tomaszem. On często przestawiany jest jako taki arogancki buc, który patrzy z góry na pozostałą dziesiątkę apostołów myśląc sobie "ale debile, wierzą w omamy, gdzie wasz rozum, koledzy?!".
Czytam dziś o Mojżeszu, który musiał wstawiać się za swoim ludem, żeby Bóg go nie wykończył. Co za zaskakująca zamiana ról!
Dziś w czytaniach początek listu św. Pawła do Rzymian. Jak o nim myślę, to budzą się we mnie różne takie refleksje...
No to jest czytanie, które rozwala głowę. Abraham dostaje polecenie zabicia swojego syna Izaaka. Syna, który miał być zaczątkiem wielkiego narodu, liczniejszego niż gwiazdy na niebie. Polecenie od Boga, który (niby) jest MIŁOŚCIĄ!
Kilka razy ostatnio widywałem cytat wypowiedzi Jana Chrzciciela z Ewangelii św. Marka: "Nie wolno ci mieć żony twego brata". Wykorzystywany jako miecz na grzeszników, argument kończący dyskusję i miażdżący dyskutanta. Szach i mat. Dziś uderzyło mnie - czy Jan też wypowiadał go w takim tonie?
