Siedemnastego dnia miesiąca

szłam spacerkiem do Sanktuarium Ecce Homo

niosąc Panu Jezusowi w darze

-naręcze ludzkich spraw-

Swoich i cudzych: słabości, grzechów,

zawinionego i niezawinionego zła

Ich ogrom w świecie

-także w tym moim małym świecie-

wyciska łzy z oczu

Niosłam tych, którzy duchowo umarli

I tych, którzy z powodu nałogów

w młodości swojej stoją nad grobem

niosłam naręcze chorób, zaburzeń, wewnętrznych udręk

zdrad i rozwodów

niosłam sprawy po ludzku nie do rozwiązania,

by złożyć całą ludzką małość u stóp Pana

i moją dziecięcą bezradność

na Ołtarzu Ofiary Chrystusa

A Pan? Odpowiedział najpiękniejszym z darów

- Ciałem i Krwią -

gdy w procesji zbliżałam się do Pańskiego Stołu

z niepewnością w sercu, czy ta Krew jedynie dla konsekrowanych?

Ale nie…

Usłyszałam: „Ciało i Krew”

Odpowiedziałam: „Amen” z pewnością wiary!

Wybaczcie ludzkie sprawy, o nic więcej nie mogłam już prosić ...

Zjednoczona z Nim w sercu,

rozkoszowałam się Bożą Obecnością

chyląc głowę przed wielkością Jego Daru

Mając Ciebie – mam wszystko! – mówiłam do Pana z radością w sercu!

Ciało i Krew Pana naszego!

To o wiele więcej niż położenie rąk w geście błogosławieństwa

na głowie bezbronnego dziecka…

 

***

Krwi Chrystusa, Jednorodzonego Syna Ojca Przedwiecznego, wybaw nas.

(…)

Krwi Chrystusa, która poisz i oczyszczasz dusze w Eucharystii, wybaw nas.

Krwi Chrystusa, zdroju miłosierdzia, wybaw nas.

(…)

Krwi Chrystusa, pociecho płaczących, wybaw nas.
(…)
Krwi Chrystusa, pokoju i słodyczy serc naszych, wybaw nas!

(z Litanii do Najdroższej Krwi Chrystusa)

Bądź uwielbiony Panie Jezu, w Ciele i Krwi, w najcenniejszym darze Twojej Miłości!