Świat kultury i sztuki powołany jest do budowania człowieka: do wspomagania go na często pełnej udręk drodze poszukiwania prawdy (Jan Paweł II, teatr "La Scala" Mediolan, 21 maja 1983).

W sobotni wieczór

Na tarasie restauracji

W otoczeniu piękna bieszczadzkich szczytów

Wydobywam ze skarbca pamięci

Dawne ulubione rytmy

Z głośników płynie muzyka lat 80. i 90. XX wieku:

Ta ludowa i poezja śpiewana

-o egzystencjalnej, religijnej, historycznej treści-

W hotelowym pokoju chce zatrzymać tę minioną chwilę

Wyszukuje przywołane pieśni

Doktor Google podpowiada kolejne utwory

„Ciasteczkowe” pliki skrupulatnie śledzą moje wybory

Lecz najlepszy algorytm nie zrozumie nigdy ludzkiej duszy!

Nagle … jak rysa na winylowej płycie

Lub zacięcie kasety magnetofonowej

Na ekranie ludzkiej myśli pojawiają się rzeczy nowe:

Piosenki infantylnej i wulgarnej treści

Teledyski pogubionych

Bale u tych, co zatracili tożsamość

Panowie w kobiecych sukniach

Panie skąpo ubrane

w strojach przystających małżeńskiej alkowie

tańczą swój taniec samowoli,

który samozwańczo zwą tańcem wolności

Obserwuję

wszak jak sami twierdzą taniec jest ich wizerunkiem  

Słucham

wedle słów Dezyderaty                                                 

 „Wysłuchaj innych, nawet tępych i nieświadomych

oni też mają swoją opowieść”                                                  (Dezyderata, Max Ehrmann)

I cóż dostrzegam?

Zaprawdę mają talent!

Otrzymali go od Stwórcy Wszechrzeczy

I nawet rozwinęli go na miarę swych zdolności

Płynność ruchów, wyczucie rytmu,

pełna synchronizacja tanecznego zespołu

układ tańca – choreografia…

Więc skąd ten zgrzyt? I poczucie niesmaku?

Bowiem to, co nowe zbudowali z pogwałceniem starego

Naruszyli niezmienne zasady odwiecznego Bożego Prawa!

Jak wąż, który zmienia skórę wyzuli się swego dziedzictwa!

Jak młoda Salome tańczą swój taniec w służbie Złego!

A przecież Pan tak hojnie obdarował wszystkich,

by pomnażać majątek Bożego Królestwa!

Królestwa prawdy i życia

Świętości i łaski

Sprawiedliwości, miłości i pokoju …

***

Wolność bez prawdy staje się samowolą

Miłosierdzie bez sprawiedliwości – zakłamaniem rzeczywistości

Braterstwo bez miłości – jedynie ułudą

Grzechu nie da się ukryć pod zasłoną tolerancji

Nie ma równości dla wszystkich – są ci, którzy wejdą do radości Pana i ci, którzy będą płakać i zgrzytać zębami … w ciemności… (por. Mt 25,14- 30)