Tekst do medytacji. W zasadniczej części korzystałam z myśli Jana Pawła II zawartych w Encyklikach i innych dokumentach papieskich (m.in. Redemptoris Mater, Mulieris Dignitatem, Redemptoris Custos).

Spotkanie Maryi z Aniołem     

 (tekst 03 listopada 2015r, fot. prorok, Parafia św. Jana Chrzciciela w Krakowie, dekoracja adwentowa, 2022r)

Galilea, Nazaret

zwyczajne miasteczko,

zwyczajny dom,

i wydawać by się mogło całkiem zwyczajna kobieta izraelska,

z planami i nadziejami na przyszłość, jakie niesie za sobą młodość

„Dziewica poślubiona mężowi” (Łk 1,27)

Konkretny czas, w którym życie toczy się zwykłym biegiem

I to niezwykłe spotkanie ze Zwiastunem,

które przebiega w tak zwyczajny sposób,

jakby obcowanie Maryi z aniołami było codziennością,

jedynie słowa pozdrowienia budzą niejakie zmieszanie

Ludzka przestrzeń „tu” i „teraz”,

okazuje się czasem pełni,

w której Bóg realizuje odwieczny zamysł odkupienia człowieka

„Raduj się, wesel się”, ponieważ w Tobie objawia się pełnia Bożego

obdarowania,

pełnia „nowego życia” w Bogu dana Ci od chwili poczęcia

pełnia łaski udzielonej przez Ojca

pełnia zjednoczenia z Synem

pełnia wylania Ducha Świętego

pełnia człowieczeństwa -

tej jedności wewnątrz własnego „ja”,

którą daje jedynie jedność z Bogiem

pełnia kobiecości, w której dwa wymiary tego co kobiece

- „dziewictwo” i „macierzyństwo” w przedziwny sposób

w Tobie spotykają się i współistnieją

pełnia wielkości i piękna

pełnia wybrania i przeznaczenia na Matkę Bożego Syna

 

Zmieszanie wobec słów anielskiego pozdrowienia to owoc

Twojego uniżenia wobec tajemnicy łaski,

świadomość wielkości daru i własnej małości wobec Boga,

pokora wynikająca z relacji stworzenia do Stwórcy

 

Znalazłaś łaskę u Boga, ponieważ od momentu

Twojego zaistnienia na ziemi byłaś nią obdarowana,

jednocześnie z całą gorliwością jej poszukiwałaś,

i dlatego w Tobie urzeczywistni się pragnienie wielu kobiet izraelskich,

by począć i porodzić Mesjasza, wielkiego Króla,

który przejmie dziedzictwo Dawidowe,

„będzie panował nad domem Jakuba na wieki,

a jego panowaniu nie będzie końca” (Łk 1,33)

Nadasz mu imię „Jezus” - „Zbawiciel”

i będzie nazwany „Synem Najwyższego” (por. Łk 1,31-32)

 

Pragnieniem Boga Ojca jest, abyś stała się Matką Jego Syna,

Matką Mesjasza, Matką Pana i Zbawiciela

 

Jak wielkiej trzeba w i a r y, by przyjąć za prawdę

słowa wypowiedziane przez Bożego posłańca!

Wiary w to, co po ludzku niemożliwe,

a co dzięki mocy Ducha Świętego urzeczywistni się w Twoim życiu!

 

Jak wielkiej trzeba p o k o r y,

by przekuć słowa „Matka Syna Bożego”

w „Oto ja - służebnica Pańska”! (Łk 1,38)

I nie popaść w samozachwyt

nad rzeczywistością tego wybrania!

 

Zanurzona w modlitwie rozważasz w sercu

słowa anielskiego pozdrowienia

 

Głębią wiary zawstydzasz sędziwego kapłana Zachariasza,

On - sprawiedliwy wobec Boga

i zachowujący nienagannie Jego przykazania

nie dał wiary słowom Bożego posłańca

nie uwierzył w moc działającego Boga,

który w osobie Jana Chrzciciela

przezwycięży „starość” i „niepłodność” krewnych Maryi

Właśnie Elżbieta - żona Zachariasza stanie się znakiem

”mocy Najwyższego” dla Tej,

której wielkość wiary nie potrzebowała znaku,

ponieważ „uwierzyła nadziei wbrew nadziei”,

że w jej dziewiczym małżeństwie, mocą Ducha Świętego

urzeczywistni się tajemnica Wcielenia

 

Wypowiedziane w mistycznym dialogu z archaniołem

„fiat” - „niech mi się stanie według twego słowa” (Łk 1,38)

staje się odpowiedzią wiary na otrzymaną łaskę

i momentem, w którym w Tobie – Matko Syna Bożego

spełnia się Boża tajemnica W c i e l e n i a:

s z a l e ń s t w o  m i ł o ś c i Boga – Ojca,

który „Syna swojego Jednorodzonego dał,

aby każdy, kto w Niego wierzy nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3,16)

s z a l e ń s t w o  m i ł o ś c i Syna – Słowa,

które „stało się Ciałem”

s z a l e ń s t w o  m i ł o ś c i Ducha Świętego,

poprzez którego w osobie Jezusa, Boska natura jednoczy się z ludzką,

s z a l e ń s t w o  m i ł o ś c i tych dwojga zaślubionych,

którzy ze swego życia małżeńskiego, z samych siebie uczynią ofiarę,

rezygnując z „jedności dwojga” w ciele, stając się zjednoczeniem serc i dusz

w służbie tajemnicy udzielenia się w pełni Boga człowiekowi!

 

Jak gdyby nigdy nic,

z lekkością wysłannika niebios

odchodzi Anioł od Maryi,

pozostawiając Dziewicę z Jezusem pod sercem Matki

w mocy Ducha Świętego

 

Jej blask opromieni oblicze Anioła!