Śpiew sójki włącza się w chór zbawionych, którzy w swoim ubóstwie pozostawili w ziemi swe ciała, a ich dusze wolne od spraw doczesnych uniosły się do nieba, gdzie oglądają Boga, oczekując powtórnego przyjścia naszego Pana, by niegdyś w ciele uwielbionym dostąpić pełni Zbawienia.