29 Niedziela zwykła

Przeżywam ostatnio trudne chwile, można powiedzieć, że zbliżam się do jakiejś granicy psychicznego wyczerpania. Emocjonalną kruchość leczę sakramentami, lekturą czytań z dnia i modlitwą. Trwam w przylgnięciu do Jezusa i z ufnością zbliżam się do tronu Jego Łaski z całą szczerością serca – naprawdę oczekując Jego darów dla wypełnienia w mym życiu Jego Woli. Poddać się Jego prowadzeniu, pozostać pokorną służebnicą Ojca  - przerasta ludzkie możliwości, ale jest możliwe z pomocą Jego Łaski. Wpatruję się w „zmiażdżonego cierpieniem” Jezusa i  dostrzegam owoce Jego Męki, z których całymi garściami korzystam w „dziś” mojego cierpienia.

Dobry Jezu, wziąłeś na siebie całą moją ludzką słabość, moje małe krzyże, trudy i troski i poddałeś je w swoim Krzyżu posłuszeństwu Ojca, bym mogła stać się podobna do Ciebie, w wypełnianiu Jego Woli.

I na tej drodze nie pozostawiłeś mnie samej sobie. Pozwalasz bym całą sobą trwała mocno w wierze, to znaczy w zakorzenieniu w Tobie, w przylgnięciu całą swoją osobą do Twojego Najświętszego Serca, pulsującego miłością do świata.

Jezu, chcę odpocząć w Twoim Sercu, zamknąć w Nim swoje lęki, obawy, słabości i grzechy. Zamknąć w Nim osoby bliskie i wszystkie ich sprawy. Dla siebie i dla nich oczekuję Twojego przebaczenia, Twojego miłosierdzia. Twojej życiodajnej Łaski.

Dziękuję Ci za dar Twojej Męki i Śmierci, w której wzięły początek sakramenty Kościoła i kapłaństwo wielu, którzy na wzór Ciebie pokornego Sługi Ojca chcą być „sługami wszystkich”.

Dziękuje za kapłaństwo tych, którzy nie wahają się wspomóc moją słabość swoją modlitwą i czynią to z radością, za ich trud wspomagania mnie w niesieniu moich ciężarów.

Wierzę w moc kapłańskiej modlitwy Twoich wybranych!

Proszę Panie umocnij ich swoją Łaską, aby wpatrzeni w Ciebie Najwyższego Kapłana, w swoim kapłaństwie, nie wahali się przyjąć logiki służby i uniżenia, logiki miłości, która jest traceniem życia dla innych.

Błogosław Kapłanom na ich drodze towarzyszenia we wszystkim Tobie, zwłaszcza wtedy, kiedy dane im będzie uczestniczyć w Twoim cierpieniu.

Spojrzyj z miłością na nas Twoich uczniów, nasze małżeństwa, rodziny, nasze dzieci, bądź „naszą pomocą i tarczą” .

Panie, niech nas ogarnie Twoja łaska, według nadziei pokładanej w Tobie (Ps. 33,22).

Niech Twa Łaska ogarnie nas wszystkich! Amen.