Dziś Uroczystość Zwiastowania Pańskiego. Maryja wypowiada swoje "fiat" Panu Bogu. Jej "fiat" to droga niezłomnej wiary i pokory, droga cierpienia, która prowadzi Matkę pod krzyż swego Syna i wiedzie przez ból jej ofiary włączonej w Śmierć Jezusa do radości Jego Zmartwychwstania. Rozważając tajemnicę wybrania Maryi na Matkę Boga i naszą Matkę pamiętajmy o słowach, które Matka Boża skierowała do siostry Faustyny: "Wiedz, córko Moja, że chociaż zostałam wyniesiona do godności Matki Boga, jednak siedem mieczów boleści przeszyło Mi serce". (Dzienniczek nr 786). Życie każdego chrześcijanina staje się mieszaniną łaski i cierpienia. Tekst w całości oparty o fragment Ewangelii św. Łukasza "Zwiastowanie" oraz Encyklikę Jana Pawła II Redemptoris Mater.

Galilea, Nazaret 

zwyczajne miasteczko, 

zwyczajny dom,  

i wydawać by się mogło całkiem zwyczajna kobieta izraelska,

z planami i nadziejami na przyszłość,

jakie niesie za sobą młodość

„Dziewica poślubiona mężowi” 

Konkretny czas, w którym życie toczy się zwykłym biegiem

I to niezwykłe spotkanie ze Zwiastunem, 

które przebiega w tak zwyczajny sposób, 

jakby obcowanie Maryi z aniołami było codziennością,  

jedynie słowa pozdrowienia budzą niejakie zmieszanie 

Ludzka przestrzeń „tu” i „teraz”, 

okazuje się czasem pełni, 

w której Bóg realizuje odwieczny zamysł odkupienia człowieka.

„Raduj się, wesel się”, ponieważ w Tobie objawia się pełnia Bożego  obdarowania, 

pełnia „nowego życia” w Bogu dana Ci od chwili poczęcia  

pełnia łaski udzielonej przez Ojca 

pełnia zjednoczenia z Synem 

pełnia wylania Ducha Świętego 

pełnia człowieczeństwa -  

tej jedności wewnątrz własnego „ja”, 

którą daje jedynie jedność z Bogiem,

pełnia kobiecości, w której dwa wymiary tego co kobiece 

- „dziewictwo” i „macierzyństwo” w przedziwny sposób 

w Tobie spotykają się i współistnieją 

pełnia wielkości i piękna 

pełnia wybrania i przeznaczenia na Matkę Bożego Syna

Zmieszanie wobec słów anielskiego pozdrowienia to owoc 

Twojego uniżenia wobec tajemnicy łaski,  

świadomość wielkości daru i własnej małości wobec Boga, 

pokora wynikająca z relacji stworzenia do Stwórcy

 

Znalazłaś łaskę u Boga, ponieważ od momentu  

Twojego zaistnienia na ziemi byłaś nią obdarowana,  

jednocześnie z całą gorliwością jej poszukiwałaś,  

i dlatego w Tobie urzeczywistni się pragnienie wielu kobiet izraelskich, 

by począć i porodzić Mesjasza, wielkiego Króla,  

który przejmie dziedzictwo Dawidowe, 

 „będzie panował nad domem Jakuba na wieki,  

a jego panowaniu nie będzie końca”. 

Nadasz mu imię „Jezus” - „Zbawiciel”  

i będzie nazwany „Synem Najwyższego.” 

Pragnieniem Boga Ojca jest, abyś stała się Matką Jego Syna, Matką Mesjasza, Matką Pana i Zbawiciela. 

Jak wielkiej trzeba w i a r y, by przyjąć za prawdę 

słowa wypowiedziane przez Bożego posłańca! 

Wiary w to, co po ludzku niemożliwe,  

a co dzięki mocy Ducha Świętego urzeczywistni się w Twoim życiu! 

Jak wielkiej trzeba p o k o r y , 

by przekuć słowa „Matka Syna Bożego”  

w „Oto ja - służebnica Pańska”! 

By nie popaść w samozachwyt 

nad rzeczywistością tego wybrania! 

Zanurzona w modlitwie rozważasz w sercu 

słowa anielskiego pozdrowienia 

Głębią wiary zawstydzasz sędziwego kapłana Zachariasza,

On - sprawiedliwy wobec Boga 

i zachowujący nienagannie Jego przykazania  

nie dał wiary słowom Bożego posłańca 

nie uwierzył w moc działającego Boga, 

który w osobie Jana Chrzciciela 

przezwycięży „starość” i „niepłodność” krewnych Maryi. 

Właśnie Elżbieta - żona Zachariasza stanie się znakiem  ”mocy Najwyższego” dla Tej,  

której wielkość wiary nie potrzebowała znaku,  

ponieważ „uwierzyła nadziei wbrew nadziei”, 

że w jej dziewiczym małżeństwie, mocą Ducha Świętego  urzeczywistni się tajemnica Wcielenia.

 

Wypowiedziane w mistycznym dialogu z archaniołem  

„fiat” - „niech mi się stanie według twego słowa”  

staje się odpowiedzią wiary na otrzymaną łaskę 

i momentem, w którym w Tobie – Matko Syna Bożego 

spełnia się Boża tajemnica W c i e l e n i a: 

s z a l e ń s t w o  m i ł o ś c i  Boga – Ojca, 

który „Syna swojego Jednorodzonego dał,  

aby każdy, kto w Niego wierzy nie zginął, ale miał życie wieczne”

s z a l e ń s t w o  m i ł o ś c i  Syna – Słowa,  które „stało się Ciałem” 

s z a l e ń s t w o  m i ł o ś c i  Ducha Świętego,  

poprzez którego w osobie Jezusa, Boska natura jednoczy się z ludzką,

s z a l e ń s t w o  m i ł o ś c i  tych dwojga zaślubionych, 

którzy ze swego życia małżeńskiego, z samych siebie uczynią ofiarę,  rezygnując z „jedności dwojga” w ciele,

stając się zjednoczeniem serc i dusz w służbie tajemnicy udzielenia się w pełni Boga człowiekowi! 

Jak gdyby nigdy nic, 

z lekkością wysłannika niebios 

odchodzi Anioł od Maryi, 

pozostawiając Dziewicę z Jezusem pod sercem Matki 

w mocy Ducha Świętego. 

Jej blask opromieni oblicze Anioła.