W liturgi słowa ostatnich dni słyszę często słowo skarb. Tak często szukamy różnych skarbów i znajdujemy je ale czy one są tym najcenniejszym, może to tylko błyskotki udajace to coś najcenniejszego aby naszą uwage odwrócić od tej najcudowniejszej perły, którą jest miłość Boża i to wszystko co dzięki niej otrzymujemy. Będąc ostatnio na rekolekcjach odkryłam wolność, którą mi Pan Bóg dał. We wszystkim co robię. Mimo, że służyłam w tym czasie, miałam wolność, wszystko układało sie tak jak należało, posiłki były na czas i bez pośpiechu, miałam wiele chwil aby spędzić ten czas także z moimi szkrabami. Zostałam dzięki skarbowi Bożej miłości uwolniona od tego że coś muszę, że coś muszę idealnie, że muszę kogoś zadowolić. W czytaniach ze ST widzimy Mojżesza prowadzącego naród wybrany do nowej ziemi. Mnie bardzo ujmuje wierność Mojżesza względem Boga, wierność Jego obietnicom, mimo że lud wyprowadzany kładzie mu różne kłody pod nogi i zdradza Boga na rzecz innych Bożków lub szemrze jak tylko jakieś delikatne doświadczenia są mu na drodze. Dzisiaj piekna jasna twarz Mojżesza po spotkaniu z Najwyższym, piękne ale od razu nasuwa sie pytanie czy ja potrafie sie tak spotkać z Bogiem, aby byc świadectwem dla innych
Zaczął się od wysłania sms o treści ze świętego Augustyna"Mieć nadzieje oznacza wierzyć w przygodę miłości, mieć zaufanie do ludzi, skoczyć w nieznane i zdać się całkowicie na Boga', ktoś mi napisał trudne to. Jeszcze rano nie wiedziałam o informacji , która dotarła do mnie wieczorem. I dlatego potwierdzam to trudne to, a może po prostu nie potrafię do końca zaufać Panu Bogu, bo nie potrafię do końca zaufać ludziom, po tych wszystkich zranieniach, które dokonały sie w minionym roku. Piękny dzień ze wspaniałymi ludźmi po drodze oraz ich dobrymi swiadectwami, piękną Eucharystią i słowem kapłana, który mimo że starszy wiekiem, zanurzony w Chrystusie i Kościele. Pięknie potrafiący przeżywać Eucharystię i dzielić sie tym cudem z wiernymi uczestniczącymi w tej Tajemnicy. Kończe ten dzień na kolanach i mam nadzieję i wiare że o reszte zatroszczy sie Najwyższy.
Racz więc dać Twemu słudze serce pełne rozsądku do sądzenia Twego ludu i rozróżniania dobra i zła – poprosił młody Salomon. 1 Krl.3,7 Tak często prosimy Pana Boga o bzdety, można powiedzieć a uciekają nam rzeczy ważne. Salomon jako młody chłopak zdał sie na mądrość ponieważ wiedział, że bez Bożego prowadzenia nie da się nic zrobić. Patrząc na otaczające mnie życie, na dziejące się wydarzenia, zastanawiam się często co jest dobre, a co jest złe. Jak ludzie przyćmieni złem nie widzą jak krzywdzą tych których niby kochają jak nie potrafią zrezygnować ze swoich racji, jak utwierdzają się w złych czynach. Patrzę i drżę jak mam pokazać rozsądny i prawdziwy świat moim dzieciom. I już wiem że muszę prosić o serce pełne rozsądku w tym zawikłanym i zakłamanym świecie i aby perłą cenną w moim życiu był Pan Bóg, troskliwy i wspaniały Ojciec.
12 Lekkoduch5 niech się hamuje, a płochy niech wejdzie w siebie. 13 Gdy będziesz miał wierne serce, do Niego wzniesiesz6 swe ręce, 14 gdy odsuniesz dłonie od występku i nie ścierpisz grzechu w namiocie - 15 to głowę podniesiesz: bez winyś; staniesz się mocnym: bez lęku. 16 Cierpienie twe pójdzie w niepamięć, jak deszcz miniony je wspomnisz. 17 Życie roztoczy swój blask jak południe, mrok7 się przemieni w poranek. 18 Pełen nadziei, ufności, odpoczniesz bezpiecznie strzeżony. 19 Nikt nie zakłóci spokoju, a wielu ci będzie schlebiało. 20 Lecz oczy występnych osłabną, nie znajdą dla siebie schronienia, ufność ich - wyzionąć ducha»8. Księga Hioba 11;13-20
"Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie" Dawno tutaj nie byłam:), wiele różnych rzeczy się działo. Wiele dobra doświadczyłam. Czas wakacji, czas odpoczynku, czas przebywania z innymi ludźmi. Zeszły tydzień czas rekolekcji, doswiadczyłam fajnego zdrowego bycia we wspólnocie, jako że zgodziłam sie pomóc jednemu ksiedzu i znajomym przy rekolekcjach, otrzymałam dar służby w kuchni. Cieszyłam sie z eremu, który otrzymuję, jednak Pan Bóg mnie zaskoczył. Było to miejsce żywe ludzi i żywego Boga.
Jeżeli umarliśmy razem z Chrystusem, wierzymy, że z Nim również żyć będziemy. [Rz 6, Życie w Chrystusie, sercem pełnym wrażliwości na Jego impulsy, potrafi być pełne niesamowitych wydarzeń, chociaż często zaskakujących nas wydarzeniami i spotkanymi na naszej drodze osobami. Mimo, że czasami pewne rzeczy nam się nie podobają, które sie dzieją w naszym życiu, jednak mam nadzieję że tak jak mój ogród zakwitł wszystkimi niekwitnącymi do tej pory kwiatami, tak samo będzie wyglądało moje życie po zamknięciu paru spraw.
Dawno tu nie byłam, ale tyle rzeczy i wydarzeń ostatnich kilku dni, że aż trudno nadążyć za tym wszystkim. Już zapomniałam, że na płaszczyźnie duchowej można też doświadczyć wielu ekscytujących przygód i adrenalinka zostanie podniesiona. Ciesze się że mimo masakry jaką przezywam, Pan Bóg pozwala mi doświadczać wielu pięknych rzeczy. Odnalazłam piękno i moc modlitwy, widzę też jak ważna jest ochrona modlitewna dla moich dzieci, bo dzięki ojcu są narażone na wielkie duchowe niebezpieczeństwo. Dziękuje, Panu Bogu że ukazuje mi pewne przestrzeni w których istnieje niebezpieczeństwo.
Jeśli nie przebaczycie ludziom, i Ojciec wasz nie przebaczy wam waszych przewinień [Mt 6,15] Tak niewiele a jednak ogrom, czy przebaczyć znaczy zapomnieć, czy przebaczyc znaczy pielęgnować niwnawiść i inne uczucia. Myslę że ani jedno ani drugie. Jak dla mnie trudne do zdefiniowania. Ale bez przebaczenia nie można iść droga Chrystusa, bo szybko stracimy ją z oczu. Dla wielu jest to nie do przejścia i tracą to co najważniejsze. W tym może nam pomóc jedynie Chrystus, aby to zrozumieć.
