Śpiewajcie PANU pieśń nową, na całej ziemi głoście Jego chwałę! Niech wielbi Go morze i to, co je wypełnia, wyspy i ich mieszkańcy! Niech sie weseli pustynia z miastami, zamieszkałe osiedle Kedaru! Niech sie radują mieszkańcy Sela, niech ze szczytów gór brzmią śpiewy radości! Niech oddają chwałę PANU i Jego wspaniałość głoszą na wyspach! Iz42;10-12
Radujcie się zawsze w Panu: jeszcze raz powtarzam: radujcie sięFlp 4;4 Cudowny czas spędzony przez weekend z piątku na sobotę zaszalałyśmy z przyjaciółką i dzieciakmi na nocy w muzeum tajemniczość wieczornego spaceru w bierkowickim skansenie była niesamowita, zupełnie nowe doznania. Coś pięknego, nastepnie udałiśmy się do Muzeum Śląska Opolskiego gdzie po zwiedzeniu niektórych wystaw (po prostu zabrakło już czasu) dotarliśmy w cudowne miejsce eksperymentów z fizyki. Mieliśmy niezła zabawę, prądy, woda, magnesy. Wspólne tworzenie czegoś, np. budowanie mostów pokazała nam jaka siła w jedności. Niestety o północy zamykano te świątynie ducha. Radośni i uśmiechnięci powróciliśmy do domu. Sobotni wieczór spędzony w towarzystwie ludzi prawdziwie wierzących na modlitwie we wspólnocie modlitewnej. Potrzeba serca i ducha była w tym wypadku większa aniżeli rozsądek spowodowany dystansem do wielu rzeczy. Dziękuję za ten czas.
Jako więc wybrańcy Boży- święci i umiłowani- obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichośc, cierpliwość, znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby miał ktoś zarzut przeciw drugiemu; jak Pan wybaczył wam, tak i wy! Kol3;12-13 Tak trudno zauważyc , takie kawałki dobra w człowieku, który nas skrzywdził, który nas gorszy. jednak często nie zdajemy sobie sprawy, że może to mieć wpływ na nsze życie, na to co się dzieje tu i teraz z powodu pięlegnowania pewnych rzeczy, których nie powinno być i powoduje to oddalenie od Pana Boga od spostrzegania dobra, które dzieje sie wokół nas i które jest prezentem dla nas od Najwyższego. Dziękuje Bogu za to że z troski o duszę drugiego człowieka odnalazłam ten fragment,a on mi pokazał coś czego nie dostrzegał a pięlęgnowałam w sobie. I znowu zachwycam sie nad wiarą, która otrzymałam z łaski.
Jako więc wybrańcy Boży - święci i umiłowani_ obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość, znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby miał ktoś zarzut przeciw drugiemu: jak pan wybaczył wam, tak i wy!
<iframe width="480" height="390" src="http://www.youtube.com/embed/ltz_bmLU-mA" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
Jak co miesiąc zatrzymanie przed Najwyższym, mimo wszystkich trosk i kłopotów. <iframe width="480" height="390" src="http://www.youtube.com/embed/8do_6ilawiA" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
Ostatni weekend spędzony w gronie młodych osób oraz małżeństw. Aspekt duchowy był niesamowity. Zapomniałam jak pięknie może byc przeżywana wspólna modlitwa, w obliczu Najwyższego. Moje serce zostało przemienione, poza tym otworzyłam sie na to co piekne i prawdziwe. Zobaczyłam niewinność moich dzieci i to właśnie pozwoliło mi stanąc z gołym sercem przed Jezusem. Oddać mu wszystkie troski i ponownie całe życie, podobnie jak to sie stało 18 lat temu. Za ten czas jestem wdzięczna osobom zaangażowanym x.Piotrowi, za jego proste, szczere i otwarte na innych kapłaństwo, oraz Ani i Jackowi za przygotowanie i zaangazowanie, oraz piękne świadectwo małżeńskiej wspólnoty i wszystkim młodym za ta pomoc którą nieśli potrzebujacym:) I jak tu sie nie zachwycać skoro wkoło tyle pięknych rzeczy sie dzieje i pięknych ludzi sie spotyka.
Wiosna na dobre zawitała do naszego ogrodu, przechadzając sie po nim zauważyłam jak wiele roślin które do tej pory nigdy nie kwitły maja piekne pąki ilada dzień paleta barw rozbudzi nasz ogród. Tak samo w moim zyciu pojawiło sie wiele dobrych osób, które je roświetliło i pozwoliło życ dobrze i pięknie i dzieki nimżycie nabrało prawdziwych soczystych barw. Odżyły i zakwitły na nowo także stare dobre przyjaźnie i są tak jakby nigdy nie było dłuższej przerwy i to jest cudowne. Troska i usmiechy nowych osób też są niesamowite, i pozwalaja mieć nadzieję że dobro istnieje w człowieku.
Wiara to podejmowanie trudu zauważania Bożej obecności w najbardziej prozaicznych sprawach naszego życia. W spotkaniu z drugim człowiekiem, w naszych obowiązkach, trudach, powodzeniu i cierpieniu, w porażkach, niezrozumieniu, ale także w każdej szczęśliwej chwili.
Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam? [Rz 8,31b] Ten dzisiejszy fragment pokazuje mi w jasnym świetle moje życie.W obecnej chwili niełatwe ale piękne i zaczynające sie układać. Patrząc przez pryzmat ostatnich wydarzeń pewne przestrzenie się porządkują inne znikaja całkowice z mojego wymiaru, a w zamian pojawiają sie nowe. Pewne etapy kończę na szczęście, inne rozpoczynam na nowo, te które pozostaja muszę poukładać. Wczoraj rocznica Pierwszej Komunii Świętej mojego dziecka, uświadomiłam sobie jak spokojnie można przygotować uroczystość, bez nerwów, niepotrzebnych spięć i napięć, po prostu. Spotkanie z gośmi na rozmowie, śmiechu, bez biegania. W tym wszystkim widzę rękę Najwyższego, który mimo bólu jaki dopuścił do mnie zatroszczył się o wiele innych ważnych rzeczy i tylko dzięki Niemu mogę widzieć słońce. Zachwycam się wszystkimi wydarzeniami ostatnich dni, pochylam się z radościa nad każdym spotkamnym człowiekiem, chociaż jest to trudne obecnie dla mnie, ale ma moc uzdrawiającą.
