W liturgi słowa ostatnich dni słyszę często słowo skarb. Tak często szukamy różnych skarbów i znajdujemy je ale czy one są tym najcenniejszym, może to tylko błyskotki udajace to coś najcenniejszego aby naszą uwage odwrócić od tej najcudowniejszej perły, którą jest miłość Boża i to wszystko co dzięki niej otrzymujemy. Będąc ostatnio na rekolekcjach odkryłam wolność, którą mi Pan Bóg dał. We wszystkim co robię. Mimo, że służyłam w tym czasie, miałam wolność, wszystko układało sie tak jak należało, posiłki były na czas i bez pośpiechu, miałam wiele chwil aby spędzić ten czas także z moimi szkrabami. Zostałam dzięki skarbowi Bożej miłości uwolniona od tego że coś muszę, że coś muszę idealnie, że muszę kogoś zadowolić. W czytaniach ze ST widzimy Mojżesza prowadzącego naród wybrany do nowej ziemi. Mnie bardzo ujmuje wierność Mojżesza względem Boga, wierność Jego obietnicom, mimo że lud wyprowadzany kładzie mu różne kłody pod nogi i zdradza Boga na rzecz innych Bożków lub szemrze jak tylko jakieś delikatne doświadczenia są mu na drodze. Dzisiaj piekna jasna twarz Mojżesza po spotkaniu z Najwyższym, piękne ale od razu nasuwa sie pytanie czy ja potrafie sie tak spotkać z Bogiem, aby byc świadectwem dla innych