Uważajcie więc na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa oraz trosk codziennego życia, aby ten dzień nagle was nie zaskoczył. Przyjdzie on bowiem nieoczekiwanie na mieszkańców całej ziemi. Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście zdołali uniknąć tego wszystkiego, co ma się zdarzyć, i mogli stanąć przed Synem Człowieczym. (Łk 21, 34-36)

 

Mamy jeść, mamy pić, mamy stawiać się trudnościom i też radościom doczesnego życia, ale jednocześnie czuwać nad tym, by nie dać im tak dużej władzy nad soba, że utracimy duchową lekkość, czyli – szeroką otwartość na Boga, zdolność wsłuchiwania się w Niego i dawania Mu odpowiedzi, zdolność nieustannej, wyrażanej życiem modlitwy...

Czuwajmy nad tym, by nie urywało sie nasze połączenie z Bogiem i nie zanikła w nas świadomość bycia Jego obdarzonym wolnością, lecz jednoczesnie potrzebującym Jego miłości i zbawienia stworzeniem.

W tym ciagłym umiarkowaniu i wynikającej z niego lekkości jesteśmy zawsze blisko życia i blisko Boga.