Błogosławione jest drewno, przez które dokonuje się sprawiedliwość, przeklęte zaś jest tamto drewno ręką obrobione, ono i ten, kto je obrobił; ten, ponieważ je wyrzeźbił, ono zaś, bo choć przemijające, uznane zostało za boga. (Mdr 14, 7-8)

 

Czytam to również: Błogosławiony jest każdy człowiek, przez którego dokonuje się sprawiedliwość.., błogosławione są jego ręce, kroki, myśli, spojrzenia i słowa, przez które ją spełnia i które przez to właczają go w dający, podtrzymujący i uzdrawiający życie strumień Bożej miłości.

Tak, to dobrowolne współdziałanie z Nim powoduje błogosławieństwo, czyli uszczęśliwienie a przeciwdziałanie Mu – przekleństwo, czyli udrękę. Jedno i drugie nie tylko dla nas samych, ale też dla świata i ludzi, z którymi się stykamy.

Szukajmy tego prawdziwego szczęścia.