Tak bowiem nam Pan polecił: Powołałem cię, byś był światłem dla pogan i zaniósł zbawienie aż po krańce ziemi. Słysząc to poganie cieszyli się i chwalili słowo Pańskie, a wszyscy ci, którzy byli przeznaczeni do zycia wiecznego uwierzyli. I słowo Pańskie rozchodziło się po całej okolicy (Dz 13, 47-49)

 

Od wczoraj wiem, że każda szczera spowiedź zakończona zbawiennym rozgrzeszeniem jest doświadczeniem okazywanej nam przez Boga miłości. I jednoczesnie rozbudzeniem naszej miłości do Niego.

Odczuwane po niej ulga i radość wynikają więc nie tylko z własnego wewnętrznego oczyszczenia lecz również z wyraźnego rozpoznania bycia rozumianym i kochanym przez Boga, obdarzonym przez Niego zaufaniem i pomocą w trudnej drodze naszego nawracenia się. W tym uszczęśliwiającym stanie stajemy się rozdajacymi Jego Światło i Słowo. Spontanicznie, bez wysiłku i bez lęku.

Stajemy się przeznaczonymi do życia wiecznego.