Kto nie kocha, nie zna Boga, gdyż Bóg jest miłością. (1J 4, 8)
A to przykazanie mamy od Niego, aby ten, kto kocha Boga, kochał też swojego brata. (1J 4, 21)

 

Jeśli Bóg jest miłością, to wszystko, co stworzył, jest jej wyrazem: też ja, mój bliźni, każde inne stworzenie i świat, w którym nas osadził... Jeden wielki róznobarwny i pulsujący życiem obraz Jego miłości. Nienaruszany przez nas, jeśli również kochamy, jeśli nie odcięliśmy się od połączenia z Jego miłością, którą się z nami dzieli po to, żebyśmy też umieli kochać.

Mam wrażenie, że zadbał o tę naszą zdolność, chcąc ochronić świat przed szkodliwym nadużywaniem przez nas innych umiejętności i skłonności oraz ochronić też każdego z nas – przed samym sobą. Jednak musimy ją w sobie ożywiać i chronić, dbać o nasze stałe i odczuwalne złączenie z Bogiem. A robimy to chyba wtedy wytrwale, gdy jesteśmy przekonani, że miłość jest niezbędnie potrzebna - żeby świat zaistniał, żeby w pokoju istniał, odradzał się i żył. A także w pokoju przemijał i umierał...