„Zaufaj Panu z całego swojego serca i nie polegaj na własnym rozumie! Zważaj na Niego na wszystkich swoich drogach, a On bedzie prostować twoje ścieżki.“ (Prz 3, 5-6)

 

Żeby umieć zaufać Bogu, muszę najpierw zwątpić w swoją własną ludzką mądrość, czyli nie lokować mojej ufności w umyśle, lecz w otwartym na Boga sercu…

Na pewno nie oznacza to rezygnacji z myślenia, z rozumowego postrzegania i rozważania, ale ich podporządkowanie wychwyconym przez serce objawieniom mądrości (prawdy) Bożej. Dzięki mojemu rozumowi, mogę te objawienia zgłębić, utrwalić i przetłumaczyć na moje konkretne życie, a więc zamienić je w prowadzące do nawrócenia i zbawienia drogowskazy na mojej drodze.

Już nie pierwszy raz zauważam, że Bóg nie mówi do nas „albo to, albo tamto“, lecz „i to, i tamto“, ale - w odpowiedniej kolejności.