„Kto zna przykazania moje i zachowuje je, ten Mnie miłuje.“ (J 14,21)

W tym fragmencie Jezus mówi według mnie nie (tylko) o dowodach miłości do Niego, co jest chyba często tak odczytywane, lecz (też) o warunkach jej trwania w nas i stawania się sposobem naszego istnienia . Są nimi znajomość i zachowanie przykazań Bożych.

Podtrzymywane i wzmacniane w ten sposób poączenie naszej „wrodzonej miłości“ z jej Źródłem, czyli Bogiem, nie tylko chroni i utrwala ją w nas, ale powoduje też coraz dojrzalsze oraz głębsze jej odczuwanie i konkretne wyrażanie.

Nasza miłość do Niego i Jego wszelkich dzieł, w tym nas samych, wtedy żyje. I przeżyje.