„Objawia się gniew Boży z nieba na wszelką bezbożność i nieprawość ludzi, którzy swoją przewrotnością dławią prawdę“. (Rz 1,18)

 

Choć ludzie, jako jedyne stworzenia, w swojej przewrotności „dławią“ prawdę, albo, jak podane w innych tłumaczeniach, - ją „krępują“, „pętają“, „tłumią“, „powstrzymują“ czy „zadają jej gwałt“, to wiem, że nie muszę się o nią martwić, bo ma ona cudowną właściwość odradzania i regenerowania się, uwalniania oraz wydobywania się na powierznię i odzyskiwania nad nami władzy…

Prawda jest nieustępliwa.

Nie możemy się więc od niej opędzić. Otacza nas i więzi nas w sobie i w ten sposób uwalnia - do bycia sobą oraz do spełniającego się życia.

A gdy wyłamujemy się z tego dajacego nam wolność i życie „więzienia“, natychmiast stajemy się sługami i marionetkami kłamstwa, a prawda wpada wtedy w gniew.

Chce nas ratować.