„Ty, Panie, jesteś dobry i łaskawy, pełen łaski dla wszystkich, którzy cię wzywają.“
(Ps 86,5-6)
 

Zwróciło moją uwagę w tym fragmencie słowo „wzywają“… Rozumiem je jako coś więcej, niż wysyłaną w niebiosa prośbę o pomoc. Jest ono usilnym zapraszaniem Boga do siebie i swojego życia, wynikającym prawdopodobnie z obudzonej, żywo odczuwanej w cierpieniu potrzeby i gotowości złączenia się z Nim, Jego miłością, mocą i sprawiedliwą wolą...

Albo też rozpaczliwym wołaniem podobnym do krzyku zagubionego, oddzielonego od rodziców dziecka, które czuje, że bez ich opieki i miłości nie jest zdolne do życia i szczęścia...

Tak wytrwale i szczerze Go wzywając pozwalamy Mu nas kochać, a więc uwalniać, uzdrawiać, odnawiać, uświęcać – prowadzić do życia wiecznego.

To Jego odpowiedź na naszą wierność.