"Wyciągam ręce do Ciebie; moja dusza pragnie Ciebie jak zeschła ziemia." (Ps 143,6)
"Do Ciebie wznoszę moje oczy, który mieszkasz w niebie." (Ps 123,1)

 

Ten gest i to spojrzenie są modlitwą. Gdy odpowiadam nimi na usłyszane przeze mnie pragnienie mojej "zeschłej" duszy i jednoczę się z nią w tym pragnieniu ... Również moje uczucia, myśli, słowa, a także kroki oraz każda najdrobniejsza czynność reagują wtedy na nie. Tym wszystkim, całą sobą i moim życiem "wyciągam" się do Boga, a zarazem przyciągam Jego obecność, która poi i wypełnia moją duszę.

Czuję, że w ten sposób się nawracam, że żyjąc na ziemi poruszam się w kierunku nieba.