Tak, dalej się waży. Ale inaczej niż się spodziewałem.

Kolejne zmiany, kolejna niepewność. Miało być jakoś tak, będzie zupełnie inaczej. Jak? Nie wiem, Może na jedno wyjdzie. W każdym bądź razie miotła inna...

Coraz mniej rozumiem ten świat. Coraz mniej też ludzi, którzy, wydawałoby się, powinni kierować się chrześcijańskim personalizmem czy innymi, tego typu szczytnymi ideami.  W praktyce wychodzi, że służą Mamonie. Wiem, że bez nich tego czy owego się nie da. Oburza mnie niefrasobliwe ich wydawanie, a potem domaganie się od innych, by zaciskali pasa... 

Oburza mnie, że krzywdy naprawia się nową krzywdą. Że na ustach wielkie słowa, szczytne idee, a praktyka... 

Prowadzę tego bloga już piętnasty rok. Piszę w zasadzie ciągle to samo. Bo ciągle jest tak samo. Ciągle wraca stare, zamiast powiać świeżością odważnego pójścia naprzód...

To było bardzo ważne piętnaście lat. Wiele się od ludzi nacierpiałem, ale też wiele dzięki temu zobaczyłem. Podłości szaraczków, podłości władców i nadwładców... Być człowiekiem to widzieć w pierwszym rzędzie człowieka. Współpracownika, ciągnącego ten sam wózek. A czasem i ciągnącego za innych. Tymczasem patrzy się głównie na struktury, organizację, pieniądze. Człowiek w tym kontekście najczęściej pionkiem, którego można dowolnie przestawiać albo i poświęcić... Piętnaście lat już coś takiego oglądam. I dziękuje Bogu, że znalazłem się po stronie pionków, nie ważnych figur...