Dziś ktoś spytał...

... i uznał, że brak rozmowy nie jest OK. Spytał, bo pewnie mam dziś mocno wszystko wypisane na twarzy. Ale gdy mówiłem o traktowaniu... Było "nie wiem".

Nawet się nie dziwię. Sam bym nie uwierzył w taką grę, gdyby mi ktoś opowiadał. Ta samotność jest straszna...

Ktoś jeszcze spytał na korytarzu... Coś rzuciłem, uciekłem do pokoju... Nie byłem  w stanie rozmawiać.

Moi oprawcy dziś do mnie się uśmiechają, niby życzliwi. A mnie mdli.  Uciec uciec! Uciec! Ktoś, kto mógłby to jedną decyzją przerwać milczy. Swoim zwyczajem ledwo mnie zauważa. No pewnie, z takim jak ja dziwakiem nie ma co rozmawiać...

I jeszcze dziś spotkanie z przyjaciółmi. Chyba nie dam rady. Nie dzisiaj! Mnie przecież dziś nie ma!