Jednak dobrych parę dni minęło. Nie trzy dni...

Już więc wiem. Nie, nie szubienica. Przynajmniej na razie nie. Raczej parę lat ciężkich robót. Ciężkich i mało sensownych. Z wielkimi oczekiwaniami. Z nadzieją, że teraz wydarzy się coś, co do tej pory się nie wydarzyło. Tak, coś trzeba robić, bo tak dłużej być nie może. Szkoda, że straciliśmy kilkanaście lat na realizowanie rozbuchanych ambicji, na zajmowanie się pierdołami, na zmianach, które miały sprawić, że bez pracy będą kołacze...

Jakoś nie mam zapału do tego nowego... Zbyt dobrze wiem ile to pracy, zbyt dobrze wiem, jak szybko może się okazać, że to wszystko nie ma sensu...

Ech...