Słusznie ktoś kiedyś ukuł powiedzenie "gubić" się w domysłach. Im mniej pewników, tym więcej możliwości i spekulacji.

Czasem trudno powiedzieć, dlaczego ktoś reaguje jak reaguje. Wydaje się, że powód jest znany, a przecież może być inaczej. Najsensowniej byłoby zapytać. Ale można napotkać kłamstwo. Lepiej poczekać na kolejną reakcję, która jasno ukaże intencje...

Zniecierpliwienie, złość. Podobno nimi zarażam. No tak. Przewlekle chorzy budzą zniecierpliwienie. Jak długo można słuchać o ciągle tych samych dolegliwościach. Jak długo moża być z człowiekiem strapionym. Więc po początkowym współczuciu zaczyna się udawanie. Najpierw, że się uważnie słucha. Pewnie gdy znikam, zaczynają się rozmowy na temat tego, jaki jestem niemożliwy do zniesienia. Nawet jesli nic nie mówię. Moja mina wystarczy. Sama moja obecność jest przypomnieniem. Być może...

"Szczerze Ci powiem" brzmi zapewnienie, ale potem z rozmów wynika, że szczerość była mocno ograniczona. Za plecami toczą się bryżdżowe rozgrywki. Rozdawane są karty. Potem będzie zdziwienie, bo przecież nie chciałem grać...

Wszystko za plecami.

Niewiele mam do zaoferowania. Dlatego tak łatwo moich znajomych kupić. Pochwałą, uśmiechem,  propozycją normalnej atmosfery, perspektywą ciekawych zajęć... Przecież wszystkiemu ja jestem winny. Przecież to ja nie stoję na wysokości zadania. To ja nie daję rady być Tytanem.

Nie wiem gdzie jest teraz Bóg. Być może tuż obok mnie. A może też ma mnie dość? Przecież pokazał mi wspaniałe ideały, a ja ciągle do nich nie dostaję... Nie mam do Niego żalu. Podobnie jak do tych, którzy "odchodzą kolorowym korowodem ku innym horyzontom, całkiem dostępnym, całkiem nie za mgłą"....

Blogosławieni, którzy się smucą...

Może niektórym trzeba więcej czasu, by świadomie wybrali o co im chodzi...

Ja, trędowaty. Coraz mniej tylko w sensie przenośnym...

Chciałem dziś wybrać sie do lekarza. Dlatego ściągnąłem jeden z dwóch krzyżyków z szyi. Nie chciałem robić sensacji. Może dlatego znów mi odbija...