Ten wpis jest pewnego rodzaju kontynuacją tego poprzedniego. W tamtym wpisie mówiłem o braku odwagi mówienia czegoś w oczy, jaka występuje u ludzi. W tym chcę zwrócić uwagę na coś zupełnie odwrotnego.

Chcę poruszyć kwestię mówienia, potocznie nazywając "kawy na ławę" w taki sposób, by wszystko co ktoś chce przekazać komuś drugiemu stało się jasne i zrozumiałe, oraz żeby nie budziło emocji.

W Księdze Liczb - rozdzial trzydziesty czwarty, Pan Bóg po raz kolejny przemawiając do Mojżesza, w sposób nezwykle precyzyjny określił jakie granice ma zajmować ziemia, do której naród wybrany maszerował przez kilkadziesiąt lat. Wymienił nazwy konkretnych gór, jezior, krain i mórz wzdłuż ktorych miały biegnąć linie graniczne w taki sposób, by każdy dokładnie wiedział gdzie kończy się, a gdzie zaczyna jego państwo. Mało tego, w tekście tego rozdziału wymienione zostały konkretne osoby, których Bóg uczynił odpowiedzialnych za prawidłowość tego podzialu. Wszystko przedstawione w sposób wyrazisty, nie pozostawiający żadnych wątpliwości.

Ja od razu staram się oczami wyobraźni przenieść tą historię w czasy współczesne. W czasy w których funkcjonuje demokracja, pluralizm i inne elementy współczesnego życia, które powodują, że tyle ile jest ludzi, tyle jest też opinii. Oczywiście jestem przeciwnikiem narzucania własnej woli przez innych ludzi, ale czy nasze tzw. wolne postępowanie nie jest w niektórych sytuacjach zbyt "demokratyczne" nie liczące się zupełnie ze zdaniem innych. Czy zawsze cierpliwie słuchamy co nasz "przeciwnik" ma do powiedzenia i staramy sie walczyć z nim na argumenty ? Chyba nasze postępowanie jest często postępowaniem co do którego mamy wiele zastrzeżeń, mimo, że nie zawsze się do tego przyznajemy.

Wracając do przykładu z Księgi Liczb, te ustalenia nie wytrzymały próby czasu, nie oznacza to zupełnie byśmy jednak czasami słuchali argumentów innych ludzi i  nie mówili z góry, że są oni głupcami, tylko dlatego że po prostu mają inne zdanie. Czy to jednak jest w ogóle możliwe ...