Łk 14:26-33 «Jeśli kto przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto i siebie samego, nie może być moim uczniem. Kto nie nosi swego krzyża, a idzie za Mną, ten nie może być moim uczniem. Bo któż z was, chcąc zbudować wieżę, nie usiądzie wpierw i nie oblicza wydatków, czy ma na wykończenie? Inaczej, gdyby założył fundament, a nie zdołałby wykończyć, wszyscy, patrząc na to, zaczęliby drwić z niego: "Ten człowiek zaczął budować, a nie zdołał wykończyć". Albo który król, mając wyruszyć, aby stoczyć bitwę z drugim królem, nie usiądzie wpierw i nie rozważy, czy w dziesięć tysięcy ludzi może stawić czoło temu, który z dwudziestoma tysiącami nadciąga przeciw niemu? Jeśli nie, wyprawia poselstwo, gdy tamten jest jeszcze daleko, i prosi o warunki pokoju. Tak więc nikt z was, kto nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem.»

Większość znanych mi analiz tego fragmentu skupia się na wersecie 26, czyli że bliskich trzeba mieć "w nienawiści". Ja jednak chciałbym się skupić na następnej perykopie: 28-30.

Nie jest to jedyny fragment w Biblii, który mówi, że nie wszyscy nadają się do Królestwa Bożego. Co chciałbym wiedzieć, to: czy to oznacza, że nie wszyscy będą zbawieni?

Najbardziej naturalna interpretacja, jaka przychodzi mi do głowy, to że Jezus każe się zastanowić. Czy na pewno powinniśmy zostać chrześcijanami? Czy na pewno damy radę? Może zanim zdecydujemy się na życie wiarą, trzeba "obliczyć wydatki", czyli sprawdzić, czy wystarczy nam sił.

Ja zostałem ochrzczony przez rodziców, jak zapewne większość ludzi w Polsce. Ten fragment zapewne odnosi się do dorosłych, którzy zastanawiają się, czy się ochrzcić. Jednak nawet ktoś ochrzczony w dzieciństwie musi w pewnym momencie podjąć decyzję, czy iść dalej. Kiedyś takim momentem był sakrament bierzmowania, dzisiaj już chyba stracił tą rolę.

Tak czy owak. Zastanawiam się, czy Bóg daje nam jakąś alternatywę. Co z tymi, którzy "obliczyli wydatki" i wyszło im, że ich nie stać na budowę wieży? Co z tymi, którzy doszli do wniosku, że jednak nie wystarczy im sił na przestrzeganie przykazań? Czy tacy ludzie idą na potępienie, czy Bóg ma dla nich jakąś inną opcję?