Czasami, zwłaszcza w chwilach, gdy dzieje się wielkie zło, czujemy się lepsi niż ci, którzy to zło popełniają. Czujemy się na tyle lepsi, że śmiało ubliżamy naszym bliźnim uznając ich za niegodnych bycia człowiekiem, za pasożyty, robactwo, za kogoś, kto jak najszybciej musi umrzeć.  Bo my przecież jesteśmy lepsi…

Miłością Chrystusa wycierają sobie buzie ci, którzy odbierają innym człowieczeństwo ze względu na tychże grzechy.  Oto dobro musi się rzekomo bronić, a najlepszą obroną, jak sądzimy, jest atak. Oto dla jednych dobrych wartości, można, rzekomo, naruszać inne dobre wartości.   Gdy ktoś popiera aborcję, jej przeciwnicy często wylewają na taką osobę wiadro pomyj, ubliżają, gwałcąc jej godność, godność człowieka.  Jednak nie tylko o takie tematy jak aborcja chodzi, idzie o przeróżne sprawy, także polityczne spory.  Kto z nas komuś nie ubliżył w emocjach?  Przecież jest to szerzenie zła w odpowiedzi na zło, nakręcanie spirali grzechu, która niszczy świat.

Być może nie da się inaczej? Być może za nami nie stoją argumenty, Prawda, Ewangelia i musimy po prostu sięgać do takich metod?  Zazwyczaj człowiek stosuje argumenty ad persona, gdy brakuje mu tych obiektywnych racji. Dobrze jednak wiemy, że prawda jest w Ewangelii, więc nie mamy się po co denerwować, bo to jest Boża (doskonała) prawda i nie ma przeciw niej argumentów.  Pamiętajmy o słowach naszego Pana Jezusa Chrystusa: „To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali tak jak Ja was umiłowałem” (J 15,12).

Czy, gdy my grzeszymy, czynimy zło (czasami totalne!), czy wtedy Jezus mówi na nas pasożyty, niegodni człowieczeństwa? Nie, wtedy On przychodzi, podaje nam rękę i pragnie wyciągnąć z bagna.  Co my zaś robimy? Wpychamy błądzącego brata w jeszcze większe bagno.  Albo chcemy naśladować Jezusa, albo wybieramy zło.  W sercach uczniów Chrystusa nie ma miejsca na nienawiść, na obelgi, lżenie i obrazy. Bóg jest świętością najwyższą, zaś Jego stworzenie domaga się szacunku z racji choćby świętości Stwórcy

/Szukający w Drodze