Po dwutygodniowym pobycie na drugim końcu kraju wróciłam do rodzinnych pieleszy. Miało być "wreszcie wróciłam", ale tak naprawdę powrót wcale mnie nie cieszy. Nie to, żebym nie lubiła swojego domu, ale chętnie przedłużyłabym swoją szczecińską przygodę - chociaż o kilka dni. I pewnie jeszcze niejeden raz pojawią się tu wspomnienia z dalekiej północy...

Myślałam, że znam już Głuchych, że wiem coś o świecie bez dźwięków. W końcu to już trzeci raz jechałam do Ośrodka i mieszkałam pomiędzy niesłyszącymi. Ale po raz kolejny przekonałam się, że przestawienie się na życie w świecie, gdzie dźwięki nie mają żadnego znaczenia jest dla osoby słyszącej niewyobrażalnie trudne. Nagle okazuje się, że dziewczynka idąca 3 metry przede mną jest "poza zasięgiem" - żeby z nią porozmawiać muszę do niej podejść i pokazać, że mam do niej sprawę. Pierwszego dnia rzuciło mi się w oczy, że dzieciaki nie pukają do pokojów, do których wchodzą... Śmieszne? Teraz tak. Ale na początku bardzo trudno jest nauczyć sie, że wołanie za dzieckiem nic nie daje, że mogę pukać do drzwi jak długo mi sie podoba, że gwizdek na wf jest właściwie bezużyteczny. Ale poza tym przestawieniem się na świat obrazu za każdym razem, kiedy stykam sie z dużą grupą Głuchych uderza mnie jeszcze jedno. Między nimi to ja jestem głucha. Ja jestem niepełnosprawna, niekomunikatywna, to ja mam problem. Oni bez żadnych problemów porozmawiają ze sobą o wszystkim, wymienią się informacjami czy pożartują (pewnie na nasz temat też:) ). A chcąc ze mną rozmawiać muszą zwolnić maksymalnie tempo migania, starać się używać prostych znaków, migać precyzyjnie (łatwo można sobie wyobrazić, jakie to dla nich trudne - próbowaliście kiedyś rozmawiać z obcokrajowcem który ledwo co mówi po polsku??). I muszą się nieźle wysilić, żeby z mojego często bezładnego machania rękami wyłowić znaki i z tych znaków zrozumieć, co ja chcę im przekazać. Ktoś powiedział, że Głusi są niepełnosprawni? Pomiędzy nimi to my jesteśmy niepełnosprawni. I tylko szczęscie, ze Głusi są o wiele bardziej tolerancyjni w stosunku do nas niż my do nich...

Tyle na razie. Ale pewnie temat Głuchych wróci jeszcze nie raz...